راهنمای جامع مدیریت سرمایه‌گذاری

تعاریف مهم و کاربردی در مدیریت سرمایه‌گذاری کدام‌اند؟

در قرن بیست‌ویکم، مدیران سرمایه‌گذاری، که اغلب نمایندگان سیار و مستقل هستند، به‌سرعت به تغییرات بازار واکنش نشان می‌دهند تا از بازاری که به‌طور فزاینده‌ای کارآمد می‌شود بهره‌برداری کنند.

چکیده

مدیریت سرمایه‌گذاری که اغلب با نام مدیریت پول یا دارایی نیز شناخته می‌شود شامل مدیریت حرفه‌ای پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری مختلف به‌منظور رشد و محافظت از دارایی‌هاست. در این حوزه به مشتریان متنوعی از جمله افراد، شرکت‌ها، موقوفات و صندوق‌های بازنشستگی خدمات ارائه می‌شود. این مشتریان کسانی هستند که به دنبال دستیابی به اهداف مالی خاص از طریق استراتژی‌های سرمایه‌گذاری آگاهانه هستند.

مدیریت سرمایه‌گذاری با دو رویکرد اصلی مشخص می‌شود، یکی مدیریت فعال و دیگری مدیریت غیرفعال. مدیریت سرمایه‌گذاری فعال بر معاملات مکرر و تلاش برای عملکرد بهتر از معیارهای بازار تأکید دارد، درحالی‌که مدیریت غیرفعال بر حفظ پرتفوی که عملکرد بازار را منعکس می‌کند تمرکز دارد.

تاریخچهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری از زمان آغاز رسمی آن پس از رکود بزرگ به‌طور قابل توجهی تکامل یافته و تحت تأثیر شرایط اقتصادی و چارچوب‌های نظارتی، دستخوش تغییرات گفتمانی شده است. نهادهای نظارتی کلیدی، به‌ویژه کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC)، بر این صنعت نظارت دارند تا از سرمایه‌گذاران محافظت کرده و رعایت شیوه‌های اخلاقی را در بین متخصصان سرمایه‌گذاری تضمین کنند.

موسسهٔ CFA به‌عنوان یک سازمان برجسته در جهت منافع متخصصان سرمایه‌گذاری فعالیت می‌کند و گواهینامه‌هایی ارائه می‌دهد که استانداردهای حرفه‌ای‌بودن و رفتار اخلاقی را ارتقا می‌دهند. مدیران سرمایه‌گذاری استراتژی‌های خود را با نیازهای منحصربه‌فرد مشتریان تطبیق می‌دهند و ریسک، بازده و هزینه را در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری متعادل می‌کنند. به‌طور کلی، مدیریت سرمایه‌گذاری یک جزء پیچیده و حیاتی از برنامه‌ریزی مالی و رشد ثروت است.

این مقاله بر مدیریت سرمایه‌گذاری تمرکز دارد. در این مقاله تاریخچه صنعت مدیریت سرمایه‌گذاری را مرور می‌کنیم. شیوه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری فعال، شیوه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری غیرفعال و خدمات مدیریتی در محیط‌های مختلف سرمایه‌گذاری مانند شرکت‌ها، موقوفات و خانوارها را نیز مورد بحث قرار می‌دهیم. پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری، صندوق‌های بازنشستگی، کارمزدهای عملکرد و دارایی‌ها را شرح می‌دهیم. همچنین مسائل مرتبط با مقررات در صنعت مدیریت سرمایه‌گذاری را نیز مورد بررسی قرار می‌دهیم.

شرکت‌ها و نهادهای مرتبط با بازار سرمایه و شرکت‌های سرمایه‌گذاری و هلدینگ‌ها به متخصصانی نیاز دارند که مسئولیت‌ مدیریت سرمایه‌گذاری را به آنها بسپارند. دورهٔ آموزش مبانی مدیریت سرمایه‌گذاری در بورس از دوره‌های عمومی دپارتمان علوم مالی و حسابداری مجتمع فنی تهران است. این دوره طی ۲۱ ساعت آموزش فراگیران را با مفاهیم بازار سرمایه، ارکان نظارتی بازار سرمایه، بستر معاملات، شاخص‌های این بازار، تابلوخوانی و مقدمات تحلیل بنیادی و تکنیکال آشنا می‌کند.

بررسی اجمالی مدیریت سرمایه‌گذاری

مدیریت سرمایه‌گذاری، که مدیریت پول و مدیریت دارایی نیز نامیده می‌شود، به فرآیند تحلیل سرمایه‌گذاری اشاره دارد که شامل مدیریت پرتفوی، بودجه‌بندی، بانک‌داری، برنامه‌ریزی مالیاتی و ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری است. مدیران سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌ها، دولت‌ها، مؤسسات، موقوفات، بنیادها و افراد با ارزش خالص بالا کار می‌کنند. مدیران سرمایه‌گذاری از طریق محصولات و خدمات متعدد از جمله تحلیل، تحقیق و مدیریت ریسک به رشد و مدیریت دارایی‌ها کمک می‌کنند. مدیریت سرمایه‌گذاری به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: مدیریت سرمایه‌گذاری فعال و مدیریت سرمایه‌گذاری غیرفعال.

• مدیریت سرمایه‌گذاری فعال رویکردی مبتنی بر تصمیمات سرمایه‌گذاری آگاهانه و مستقل است. مدیریت سرمایه‌گذاری فعال عموماً شامل خرید و فروش مکرر اوراق قرضه است. هدف اصلی مدیریت سرمایه‌گذاری فعال بهبود بازده معیار است.
• مدیریت سرمایه‌گذاری غیرفعال که با نام «شاخص‌بندی» نیز شناخته می‌شود شامل سرمایه‌گذاری در طیف وسیعی از دارایی‌ها و تلاش برای مطابقت با عملکرد کلی بازار است. مدیریت سرمایه‌گذاری غیرفعال عموماً شامل نگهداری اوراق قرضه تا نقطه سررسید آنها است.

مدیران سرمایه‌گذاری، چه مدیران مالی فعال چه غیرفعال، برای کنترل و متعادل‌کردن بازده سرمایه‌گذاری، ریسک و هزینه تلاش می‌کنند. آنها با تحلیل متغیرهای زیر در سبد سرمایه‌گذاری مشتری، بازده، ریسک و هزینه را کنترل می‌کنند.

• بازده استثنایی: بازده استثنایی به بازده باقیمانده به علاوهٔ بازده زمان‌بندی معیار اشاره دارد.
• بازده معیار: بازده معیار به مقدار استانداردی اشاره دارد که عملکرد اوراق بهادار، شاخص یا سرمایه‌گذار را می‌توان با آن سنجید.
• زیان فرصت: زیان فرصت به زیان تخمینی ناشی از عدم انتخاب بهترین گزینه یا راه‌حل اشاره دارد.
• هزینهٔ معامله: هزینهٔ معامله به هزینهٔ ناشی از خرید یا فروش دارایی‌های شامل کارمزد اشاره دارد.
• ارزش عینی: ارزش عینی به ارزش غالب تعیین‌شده توسط بازار اشاره دارد.
• نسبت اطلاعات: نسبت اطلاعات بازده استثنایی موردانتظار تقسیم بر میزان ریسک پذیرفته‌شده برای دستیابی به آن بازده استثنایی است.

تاریخچهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری

حوزهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری پس از رکود بزرگ دههٔ ۱۹۳۰در ایالات متحده فعال شد. پس از رکود بزرگ بخش‌های دولتی و خصوصی، در تلاش برای بازسازی و تثبیت اقتصاد از طریق تحلیل، تحقیق و مدیریت ریسک، شروع به مدیریت فعال پرتفوی‌های سرمایه‌گذاری کردند. تاریخچهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری در طول قرن بیستم با تغییر الگوها همراه بود. حوزهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری در طول قرن بیستم در رابطه با نقش و هدف سازمان و مدیریت دچار تغییر پارادیام شد. پارادایم سازمان و مدیریت سرمایه‌گذاری در طول قرن گذشته به روش‌های زیر تغییر کرده است.

• دههٔ ۱۹۴۰

تمرکز مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۴۰ بر صندوق‌های بازنشستگی تحت سلطه طرح‌های بیمه بود.

• دههٔ ۱۹۵۰

مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۵۰ با رشد صندوق‌های بازنشستگی شرکتی مشخص می‌شود. صندوق‌های بازنشستگی به دسته‌ای از صندوق‌ها اشاره دارند که برای پرداخت حقوق بازنشستگی کارمندان هنگام بازنشستگی از اشتغال فعال جمع‌آوری و ذخیره می‌شوند.

• دههٔ ۱۹۶۰

ویژگی مشخصهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۶۰ رشد کل دارایی‌های صندوق‌های بازنشستگی است.

• دههٔ ۱۹۷۰

مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۷۰ با مفهوم مدیریت سرمایه‌گذاری چندگانه در صندوق‌های بازنشستگی عجین بود. در این شیوه طرح‌ها کنترل وجوه خود را بین چندین مدیر سرمایه‌گذاری تقسیم می‌کردند. در این دهه طرح‌های بازنشستگی و موقوفات کم‌کم به اولویت‌بندی نقش مدیران سرمایه‌گذاری و پاداش‌دادن به مدیران سرمایه‌گذاری با حقوق بالا روی آوردند.

• دههٔ ۱۹۸۰

مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۸۰ با یک سیستم طبقه‌بندی دارایی و مدیرانی که به‌طور فزاینده‌ای متنوع می‌شد، مشخص می‌شود. مشاغل مدیر ارزش، مدیر رشد و گردانندهٔ بخش سرمایه‌گذاری پدیدار شدند. استفاده از مشاوران مدیر سرمایه‌گذاری رایج شد. همچنین محصولات و گزینه‌های سرمایه‌گذاری افزایش یافتند.

• دههٔ ۱۹۹۰

ویژگی مدیریت سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۹۰ افزایش هزینه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری بود. هزینه‌های عملکرد، که به عنوان هزینه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری نیز شناخته می‌شوند، در این دهه به یک مسئلهٔ رایج تبدیل شدند. هزینه‌های عملکرد مبلغی است که پس از دستیابی به عملکرد مثبت یا رسیدن به آن به مدیر سرمایه‌گذاری یک صندوق پوشش ریسک پرداخت می‌شود. علاوه بر این، مدیران سرمایه‌گذاری در دههٔ ۱۹۹۰ بیش از پیش متخصص شدند و بر اساس مجموعه‌ای از گروه‌‌ها که دائماً درحال گسترش هستند، طبقه‌بندی شدند. در نتیجهٔ تغییرات در دسته‌های مدیریتی که در دههٔ ۱۹۹۰ رخ داد، مدیران سرمایه‌گذاری امروزه به چند دستهٔ‌ ایمن، اختصاصی، ساختاریافته یا شاخص‌گذاری تقسیم می‌شوند. این مدیران یا مدیران ارزش یا مدیران رشد در نظر گرفته می‌شوند. همچنین مدیران در عرضه‌های خصوصی یا بازارهای گسترده تخصص دارند.

در نهایت، تغییرات در حوزهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری در طول قرن بیستم بیشتر به تغییر در ساختار و عملیات بازار متمرکز بود. ساختار صنعت مدیریت سرمایه‌گذاری از متمرکز به سمت متنوع‌تر یا پراکنده‌ترشدن حرکت کرده است تا از بازاری که به‌طور فزاینده‌ای کارآمد می‌شود بهره‌برداری کند. در قرن بیست‌ویکم، مدیران سرمایه‌گذاری، که اغلب نمایندگان سیار و مستقل هستند، به‌سرعت به تغییرات بازار واکنش نشان می‌دهند.

صنعت مدیریت سرمایه‌گذاری

انجمن اصلی مدیریت سرمایه‌گذاری حرفه‌ای مؤسسه CFA است. مؤسسه CFA نودهزار عضو در ۱۳۴ انجمن دارد و انجمن متخصصان سرمایه‌گذاری است که گواهینامه‌ها و نشان‌های مشاوران مالی خبره (CFA) و گواهینامهٔ سنجش عملکرد سرمایه‌گذاری (CIPM) را اعطا می‌کند. شرکت‌هایی مانند سیتی‌گروپ، شرکت مالی ملون، شرکای اشلند، استیت استریت، ING، مورگان استنلی، نیکلاس اپل‌گیت، SS & C Technologies، UBS و گروه سرمایه‌گذاری جهانی AIG به دنبال مدیران سرمایه‌گذاری هستند که دارای گواهینامهٔ مؤسسهٔ CFA باشند. برنامهٔ صدور گواهینامه مشاوران مالی خبره (CFA) یک برنامهٔ سه‌ساله با سه سطح آزمون است. برنامهٔ صدور گواهینامه سنجش عملکرد سرمایه‌گذاری (CIPM) برای آموزش متخصصان عملکرد و به‌منظور رفع نیازهای صنعت سرمایه‌گذاری طراحی شده است.

نقش مؤسسهٔ CFA در مدیریت سرمایه‌گذاری

مؤسسهٔ CFA از انجمن‌های سرمایه‌گذاری اوایل قرن بیستم برآمده است، مانند انجمن تحلیلگران سرمایه‌گذاری شیکاگو که در سال ۱۹۲۵ برای ارتقای آموزش و حرفه‌ای‌گری سرمایه‌گذاری تأسیس شد، و انجمن تحلیلگران اوراق بهادار نیویورک (NYSSA) که در سال ۱۹۳۷ تأسیس شد. در سال ۱۹۴۷ فدراسیون ملی انجمن‌های تحلیلگران مالی (NFFAS) تشکیل شد. در سال ۱۹۵۹ هیئت مدیره NFFAS مؤسسهٔ تحلیلگران مالی خبره (ICFA) را برای ارائهٔ گواهینامهٔ صلاحیت تشکیل داد. در سال ۱۹۶۱ ICFA رسماً تأسیس شد و در سال ۱۹۶۳ اولین آزمون گواهینامهٔ مدیریت سرمایه‌گذاری برگزار شد. در سال ۲۰۰۴ ICFA نام خود را به مؤسسهٔ CFA تغییر داد تا هویت خود را بهتر بیان کرده و شناخت برندش را تقویت کند.

اصول اخلاقی مؤسسهٔ CFA

مؤسسهٔ CFA اصول و استانداردهای رفتار حرفه‌ای مدیریت سرمایه‌گذاری را ترویج می‌دهد. اصول و استانداردهای رفتار حرفه‌ای شامل اصول اخلاقی، استانداردهای بی‌طرفی تحقیق، دستورالعمل‌های مدیریت تجارت، اصول مدیر دارایی و استانداردهای دلار نرم است. اصول اخلاقی مؤسسهٔ CFA مربوط به رفتار مدیریت اخلاقی در زمینه‌های زیر تعریف شده‌اند: حرفه‌ای‌گری؛ صداقت در بازارهای سرمایه؛ وظایف نسبت به مشتریان؛ وظایف نسبت به کارفرمایان؛ تحلیل سرمایه‌گذاری؛ توصیه و اقدام؛ تضاد منافع؛ و مسئولیت‌ها به‌عنوان عضو مؤسسهٔ CFA. در ادامه به توضیح هریک می‌پردازیم.

• حرفه‌ای‌گری

مدیران سرمایه‌گذاری باید از قانون آگاهی داشته باشند؛ استقلال و بی‌طرفی خود را حفظ کنند؛ و از ارائه اطلاعات نادرست و سوء رفتار خودداری کنند.

• اصول اخلاقی بازار سرمایه

مدیران سرمایه‌گذاری که اطلاعات مهم و محرمانه را در اختیار دارند نباید از اطلاعات برای تأثیرگذاری بر ارزش یک سرمایه‌گذاری استفاده کنند. مدیران سرمایه‌گذاری نباید در دستکاری بازار به‌منظور تحریف قیمت‌ها یا افزایش حجم معاملات به‌منظور گمراه‌کردن شرکت‌کنندگان بازار مشارکت کنند.

• وظایف نسبت به مشتریان

مدیران سرمایه‌گذاری باید وفاداری، احتیاط، مراقبت، معامله منصفانه، مناسب‌بودن، ارائه عملکرد و حفظ محرمانگی با مشتریان را حفظ کنند.

• وظایف در قبال کارفرمایان

مدیران سرمایه‌گذاری باید وفاداری و توافقات منصفانه‌ای را در قبال کارفرمایان خود نشان دهند.

• تحلیل، توصیه‌ها و اقدامات سرمایه‌گذاری

مدیران سرمایه‌گذاری باید پشتکار و مبنای معقولی را برای ارائه توصیه‌های سرمایه‌گذاری و انجام اقدامات سرمایه‌گذاری حفظ کنند.

• تضاد منافع

مدیران سرمایه‌گذاری باید تمام تضاد منافع را افشا کنند. همچنین مدیران سرمایه‌گذاری باید معاملات مربوط به مشتریان و کارفرمایان را بر معاملاتی که به نفع مدیران یا شرکت‌ها است در اولویت قرار دهند.

• هزینه‌های ارجاع

مدیران سرمایه‌گذاری باید هرگونه غرامت یا مزایای دریافتی برای توصیهٔ محصولات یا خدمات مالی را افشا کنند.

خدمات مدیریت سرمایه‌گذاری

مدیریت سرمایه‌گذاری در سه گروه یا دسته اصلی قرار می‌گیرد: شرکت‌ها (صندوق‌های بازنشستگی)، صندوق‌های موقوفی و خانوارها. این سرمایه‌گذاری‌ها با در نظر گرفتن افق‌های زمانی خاص انجام می‌شوند: بلندمدت، افق معاملاتی، افق تصمیم‌گیری، افق برنامه‌ریزی و در ادامه زیرافق‌های برنامه‌ریزی.

• افق‌های معاملاتی کوتاه‌ترین زمانی هستند که یک مدیر سرمایه‌گذاری می‌تواند یک معامله را انجام دهد یا اصلاح کند. مدت افق معاملاتی را نه مدیران و تحلیلگران سرمایه‌گذاری انفرادی، بلکه مؤسسات تعیین می‌کنند.
• افق‌های تصمیم‌گیری دورهٔ زمانی بین تصمیم‌گیری برای اصلاح یک پرتفوی و اجرای تصمیم است.
• افق‌های برنامه‌ریزی دورهٔ زمانی هستند که در آن مسائل برای تصمیم‌گیرنده مهم هستند. افق‌های برنامه‌ریزی عموماً چندین دهه طول می‌کشند.
• زیرافق‌های برنامه‌ریزی مستقیماً با مسائل و دغدغه‌های هدفمند مانند بازنشستگی مرتبط هستند. به‌عنوان مثال، وقتی مدیران سرمایه‌گذاری پرتفوی را برای اهداف بازنشستگی می‌سازند، مدت زمان تا بازنشستگی زیرافق برنامه‌ریزی نامیده می‌شود.
• افق‌های بلندمدت مجموعه‌ای از دوره‌های کوتاه مرتبط با هدف یا مقصد سرمایه‌گذاری دوردست هستند. علیرغم متغیرهای پیش‌بینی مشترک، سیاست سرمایه‌گذاری بهینه برای همه محیط‌های سرمایه‌گذاری و مشتریان عمومیت ندارد. سیاست سرمایه‌گذاری بین شرکت‌ها، موقوفات و خانوارها متفاوت است.

مدیریت سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های بازنشستگی

مدیریت سرمایه‌گذاری شرکتی عموماً بر مدیریت صندوق بازنشستگی شرکتی تمرکز دارد. مدیران سرمایه‌گذاری تلاش می‌کنند مازاد بازنشستگی را در سازمان‌های خود افزایش دهند. مازاد بازنشستگی تفاوت بین دارایی‌ها و بدهی‌ها است. گزینه‌های اصلی بازنشستگی موجود برای کارمندان شرکت‌ها، طرح‌های بازنشستگی با مزایای تعریف‌شده و طرح‌های بازنشستگی با ماندهٔ نقدی هستند. طرح‌های بازنشستگی مبتنی بر کارفرما و پس‌انداز محل کار به‌نوعی به منظور محافظت از ریسک مالی طراحی شده‌اند.

مدیران سرمایه‌گذاری بر حقوق بازنشستگی، حساب‌های بازنشستگی انفرادی، طرح‌های جبران خسارت و غیره را نظارت و مدیریت می‌کنند. حقوق بازنشستگی برنامه‌هایی هستند که پس از رسیدن به حداقل سن، درآمد بازنشستگی را برای کارمندان فراهم می‌کنند. حساب‌های بازنشستگی انفرادی (IRA) حساب‌هایی هستند که یک فرد می‌تواند سالانه تا مبلغی از پیش تعیین‌شده‌ای از درآمد خود را به آنها واریز کند.

برای نمونه، طرح جبران خسارت معوق ۴۵۷ یک برنامهٔ پس‌انداز بازنشستگی تکمیلی در آمریکاست که به افراد اجازه می‌دهد تا قبل از کسر مالیات، مبالغی را واریز کنند. همچنین طرح 401 یک طرح سرمایه‌گذاری بازنشستگی است که به کارمندان آمریکایی اجازه می‌دهد درصدی از دستمزد دریافتی خود را در یک حساب سرمایه‌گذاری معوق مالیاتی قرار دهد. و طرح 403 یک طرح سرمایه‌گذاری بازنشستگی است که توسط سازمان‌های غیرانتفاعی ارائه می‌شود و به کارمندان آمریکایی امکان می‌دهد درصدی از دستمزد دریافتی خود را در یک حساب سرمایه‌گذاری معوق مالیاتی قرار دهد.

قانون امنیت درآمد بازنشستگی کارمندان (ERISA) یک قانون فدرال است که بر مدیریت و طراحی طرح‌های بازنشستگی، سلامت و رفاه کارفرما حکم‌فرماست. این قانون شیوه‌ها، محصولات و خدمات مدیریت سرمایه‌گذاری شرکت‌ها را تنظیم می‌کند. طبق قانون امنیت درآمد بازنشستگی کارمندان، مدیران سرمایه‌گذاری شرکت‌ها مسئولیت امانت‌داری برای مدیریت حقوق بازنشستگی کارمندان را در راستای منافع مالی کارمندان بر عهده دارند.

مدیریت سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های موقوفه

شیوه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری برای موقوفه‌ها تا حد زیادی با شیوه‌های مورد استفاده در شرکت‌ها متفاوت است. مدیریت صندوق موقوفه بیشتر شبیه مدیریت سرمایه‌گذاری فردی یا خانگی است تا مدیریت سرمایه‌گذاری شرکتی. مدیر سرمایه‌گذاری یک موقوفه، هنگام تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری، متغیرهایی مانند هدایای پیش‌بینی‌شده، ارث، سرمایه‌گذاری‌های در سایه و هزینهٔ عملیات را در نظر می‌گیرد.

تصمیمات سرمایه‌گذاری موقوفه‌ها معمولاً از دستورالعمل‌های سرمایه‌گذاری تدوین و تصویب‌شده توسط هیئت‌مدیره پیروی می‌کنند. پرتفوی‌های صندوق‌های وقفی عموماً شامل درصدی اختصاص‌یافته به سهام، درصدی اختصاص‌یافته به محصولات سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت و درصدی اختصاص‌یافته به سرمایه‌گذاری‌های جایگزین از جمله املاک و مستغلات یا صندوق‌های پوشش ریسک هستند.

مدیران سرمایه‌گذاری به‌طور مداوم پرتفوی را رصد می‌کنند تا مطمئن شوند که پرتفوی با سیاست سرمایه‌گذاری تعیین‌شده و دستورالعمل‌های تخصیص پرتفوی مطابقت دارد. موقوفات معمولاً یک سیاست هزینه‌کرد موقوفه دارند تا هزینه‌های سالانه را کنترل کنند و مطمئن شوند که تصمیمات هزینه‌کرد سالانه با اهداف و مقاصد موقوفه مطابقت دارند.

مدیریت سرمایه‌گذاری در خانوارها

در خانوارها مدیریت سرمایه‌گذاری توسط افرادی انجام می‌شود که ممکن است آموزش مالی داشته یا نداشته باشند. خانوارها برای بار مالی بازنشستگی و شهریه دانشگاه از طریق انتخاب‌های سرمایه‌گذاری در طول چرخهٔ زندگی خانوادگی برنامه‌ریزی می‌کنند. طرح‌های بازنشستگی با مزایای تعریف‌شده، که زمانی انتخاب رایج سرمایه‌گذاری بازنشستگی بودند، با طرح‌های مشارکت تعریف‌شده جایگزین می‌شوند که در آن کارمند باید در مورد ترکیب سرمایه‌گذاری‌ها تصمیم بگیرد.

طرح‌های دارای مزایای تعریف‌شده مزایا را به‌عنوان کسری از مقیاس نهایی حقوق قبل از بازنشستگی مشخص می‌کنند و نیازی به مدیریت توسط خانوار ندارند. سرمایه‌گذاران خانگی اغلب با گزینه‌های متعدد سرمایه‌گذاری مواجه هستند. به عنوان مثال، مدیران سرمایه‌گذاری خانوار در آمریکا می‌توانند از بیش از نه‌هزار صندوق سرمایه‌گذاری مشترک مختلف خرید کنند. این مدیران سرمایه‌گذاری باید ریسک سرمایه‌گذاری را مدیریت کرده و برای هزینه‌های هدفمند مانند خرید خانه، بازنشستگی یا شهریهٔ دانشگاه برنامه‌ریزی می‌کنند. سه رویکرد اصلی برای کنترل ریسک یا مدیریت ریسک در مدیریت سرمایه‌گذاری خانوار وجود دارد: پوشش ریسک، تنوع‌بخشی سرمایه و بیمه.

مقررات دولت ایالات متحده در مورد مدیریت سرمایه‌گذاری

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) نهاد دولتی ایالات متحده است که مسئول حفاظت از سرمایه‌گذاران، حفظ بازارهای منصفانه، منظم و کارآمد و تسهیل تشکیل سرمایه است و فعالیت‌های مدیریت سرمایه‌گذاری را تنظیم می‌کند. کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده شامل یک بخش مدیریت سرمایه‌گذاری است. بخش مدیریت سرمایه‌گذاری شرکت‌های سرمایه‌گذاری از جمله شرکت‌های بیمه و مشاوران سرمایه‌گذاری ثبت‌شده در دولت فدرال را قانون‌مند می‌کند (مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، صندوق‌های سرمایه‌گذاری با سرمایهٔ ثابت، صندوق‌های سرمایه‌گذاری واحد (UIT)، صندوق‌های قابل معامله در بورس و صندوق‌های بازهٔ زمانی).

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، شرکت‌های سرمایه‌گذاری را این‌گونه  تعریف می‌کند:

• شرکت‌های که عمدتاً در تجارت سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری مجدد یا تجارت اوراق بهادار فعال هستند.
• شرکت‌های که در تجارت و صدور گواهی‌های مبلغ اسمی از نوع اقساطی فعال هستند.
• شرکت‌های که در تجارت سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری مجدد، مالکیت، نگهداری یا معامله اوراق بهادار فعال هستند یا پیشنهاد مشارکت در آن را دارند.
• شرکت‌های که اوراق بهادار سرمایه‌گذاری با ارزشی بیش از ۴۰ درصد از ارزش کل دارایی‌های شرکت را به‌صورت غیرتلفیقی در اختیار دارند یا پیشنهاد خرید آن را دارند.

دسته‌بندی شرکت‌های سرمایه‌گذاری

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده شرکت‌های سرمایه‌گذاری را به سه دسته اصلی تقسیم می‌کند. شرکت گواهی مبلغ اسمی؛ صندوق سرمایه‌گذاری واحد؛ و شرکت مدیریت.

• شرکت گواهی مبلغ اسمی به یک شرکت سرمایه‌گذاری گفته می‌شود که در زمینه صدور گواهی‌های مبلغ اسمی از نوع اقساطی فعالیت می‌کند.
• صندوق سرمایه‌گذاری واحد، طبق گفتهٔ کمیسیون بورس و اوراق بهادار، به یک شرکت سرمایه‌گذاری اشاره دارد که تحت یک قرارداد امانی، قرارداد امانت یا نمایندگی یا روش مشابه سازماندهی شده است؛ هیئت مدیره ندارد؛ و فقط اوراق بهادار قابل بازخرید منتشر می‌کند که هر یک نشان‌دهندهٔ سهم تقسیم‌نشده در یک واحد از اوراق بهادار مشخص است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری واحد شامل صندوق رأی نیستند.
• شرکت مدیریت به هر شرکت سرمایه‌گذاری غیر از شرکت گواهی مبلغ اسمی یا صندوق سرمایه‌گذاری واحد اطلاق می‌شود.

دو قانون اصلی وجود دارد که شیوه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری را تنظیم می‌کنند: قانون شرکت‌های سرمایه‌گذاری مصوب ۱۹۴۰ و قانون مشاوران سرمایه‌گذاری مصوب ۱۹۴۰.

قانون شرکت‌های سرمایه‌گذاری مصوب ۱۹۴۰ اقدامات زیر توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری را به‌عنوان اقدامات نامطلوب و مضر برای منافع عمومی ملی و منافع سرمایه‌گذاران و در نتیجه غیرقانونی می‌داند.

• سرمایه‌گذاران اوراق بهادار صادرشده توسط شرکت‌های سرمایه‌گذاری را بدون اطلاعات کافی در مورد ماهیت چنین اوراق بهاداری و شرایط چنین شرکت‌هایی و مدیریت سرمایه‌گذاری آنها خریداری یا واگذار کنند.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری به نفع افراد وابسته اداره ‌شوند، نه به نفع همهٔ طبقات دارندگان اوراق بهادار چنین شرکت‌هایی.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری اوراق بهاداری را منتشر کنند که حاوی مفاد ناعادلانه یا تبعیض‌آمیز است یا از ترجیحات و امتیازات دارندگان اوراق بهادار معوق خود محافظت نکنند.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری توسط افراد غیرمسئول مدیریت شوند.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری از روش‌های نادرست یا گمراه‌کننده استفاده کنند یا تحت بررسی مستقل و کافی قرار نگیرند.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری بدون رضایت دارندگان اوراق بهادار خود سازماندهی مجدد یا غیرفعال می‌شوند.
• شرکت‌های سرمایه‌گذاری بدون دارایی‌ها یا ذخایر مالی کافی فعالیت کنند.

قانون مشاوران سرمایه‌گذاری مصوب ۱۹۴۰ اقدامات زیر از سوی مشاوران سرمایه‌گذاری را به عنوان اقدامات نامطلوب و علیه منافع عمومی ملی و منافع سرمایه‌گذاران و در نتیجه غیرقانونی می‌داند.

• مشاوران سرمایه‌گذاری مشاوره یا تحلیل‌های خود را با استفاده از پست و ابزارها و وسایل تجارت بین ایالتی به مشتریان ارائه دهند.
• مشاوران سرمایه‌گذاری مشاوره یا تحلیل‌های خود را در رابطه با خرید و فروش اوراق بهادار معامله‌شده در بورس‌های اوراق بهادار ملی و بازارهای فرابورس بین ایالتی در حجمی توزیع می‌کنند که به‌طور قابل توجهی بر تجارت بین ایالتی، بورس‌های اوراق بهادار ملی، سیستم بانکی ملی و اقتصاد ملی تأثیر بگذارد.

علاوه بر تنظیم فعالیت‌های شرکت‌های سرمایه‌گذاری و مشاوران سرمایه‌گذاری، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده بر فرآیند ثبت فدرال مشاوران سرمایه‌گذاری نظارت دارد. کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده مشاوران سرمایه‌گذاری را ملزم به ثبت خود در دولت فدرال می‌کند. فرآیند ثبت شامل ارائهٔ اطلاعات زیر به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده است.

• نام و شکل سازمانی که مشاور سرمایه‌گذاری تحت آن مشغول به تجارت است یا قصد دارد در آن فعالیت کند.
• تحصیلات، وابستگی‌های تجاری در ده سال گذشته و وابستگی‌های تجاری فعلی مشاوران سرمایه‌گذاری.
• ماهیت کسب‌وکار مشاور سرمایه‌گذاری، شامل نحوهٔ ارائهٔ مشاوره و ارائهٔ تحلیل‌ها یا گزارش‌ها.
• ترازنامه تأییدشده توسط یک حسابدار عمومی مستقل و سایر صورت‌های مالی.
• ماهیت و دامنهٔ اختیارات مشاور سرمایه‌گذاری در رابطه با وجوه و حساب‌های مشتریان.
• مبنایی پاداش گرفتن مشاور سرمایه‌گذاری و کسب درآمد آن.

مشاوران و مدیران سرمایه‌گذاری ثبت‌شده موظفند برنامه‌های انطباق کتبی داشته باشند و به کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده و مشتریان ارائه دهند تا اطمینان حاصل شود که مدیران سرمایه‌گذاری حقوق مشتریان خود را نقض نمی‌کنند. برنامه‌های انطباق باید شامل توضیحات کتبی از موارد زیر باشند.

• فرآیندهای مدیریت پرتفوی
• دقت در افشای اطلاعات به سرمایه‌گذاران، مشتریان و نهادهای نظارتی
• معاملات اختصاصی توسط مدیران سرمایه‌گذاری
• حفاظت از دارایی‌های مشتری در برابر تبدیل یا استفاده نامناسب از مدیر سرمایه‌گذاری
• تولید دقیق سوابق مورد نیاز و حفظ حریم خصوصی و نگهداری آنها
• اقدامات حفاظتی برای حفظ سوابق و اطلاعات و حریم خصوصی مشتری
• شیوه‌های معاملاتی
• خدمات مشاورهٔ بازاریابی
• برنامه‌های تداوم کسب‌وکار.

در نهایت، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده مشاوران و مدیران سرمایه‌گذاری را به عنوان امین یا امانت‌دار مشتریان خود در نظر می‌گیرد. به همین دلیل، کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده مدیران و شرکت‌های سرمایه‌گذاری را ملزم می‌کند که با مشتریان خود به شیوه‌ای اخلاقی رفتار کنند.

جمع‌بندی

حوزه مدیریت سرمایه‌گذاری شکلی چندوجهی از تحلیل سرمایه‌گذاری است که شامل سرمایه‌گذاری، مدیریت پرتفوی، بودجه‌بندی، بانکداری، برنامه‌ریزی مالیاتی و ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری می‌شود. ابزارها، شیوه‌ها و خدمات مدیریت سرمایه‌گذاری بسته به محیط‌های سرمایه‌گذاری و مشتریان متفاوت است. اصطلاحات و مفاهیم مهم این حوزه عبارت‌اند از

• بازده معیار: ارزش استانداردی که عملکرد اوراق بهادار، شاخص یا سرمایه‌گذار را می‌توان با آن سنجید.
• قانون امنیت درآمد بازنشستگی کارکنان: قانون فدرال که بر مدیریت و طراحی برنامه‌های بازنشستگی، سلامت و رفاه کارفرما حاکم است.
• بازده استثنایی: بازده باقیمانده به‌علاوهٔ بازده زمان‌بندی معیار.
• شرکت گواهی مبلغ اسمی: شرکت سرمایه‌گذاری که در زمینهٔ صدور گواهی‌های مبلغ اسمی از نوع اقساطی فعالیت دارد، یا پیشنهاد فعالیت می‌دهد، یا در چنین کاری فعالیت داشته و هرگونه گواهی از این نوع را در دست دارد.
• دولت فدرال: شکلی از دولت که در آن گروهی از ایالت‌ها، حاکمیت و رهبری یک مرجع مرکزی را به رسمیت می‌شناسند و در عین حال برخی از اختیارات دولتی را حفظ می‌کنند.
• امانت‌داران: طرف‌هایی که چیزی ارزشمند را به‌عنوان امانت برای یک فرد یا گروه در اختیار دارند.
• نسبت اطلاعات: بازده استثنایی موردانتظار تقسیم بر میزان ریسک پذیرفته‌شده برای دستیابی به آن بازده استثنایی.
• مدیریت سرمایه‌گذاری: فرآیند تحلیل سرمایه‌گذاری شامل سرمایه‌گذاری‌ها، مدیریت پرتفوی، بودجه‌بندی، بانکداری، برنامه‌ریزی مالیاتی و ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری.
• شرکت مدیریت: هر شرکت سرمایه‌گذاری غیر از یک شرکت گواهی مبلغ اسمی یا یک صندوق سرمایه‌گذاری واحد.
• ارزش هدف: ارزش غالب تعیین‌شده توسط بازار.
• زیان فرصت: زیان تخمینی ناشی از عدم انتخاب بهترین گزینه یا راه‌حل.
• صندوق‌های بازنشستگی: دسته‌ای از وجوه که برای پرداخت حقوق بازنشستگی کارمندان هنگام بازنشستگی از اشتغال فعال جمع‌آوری و ذخیره می‌شوند.
• مازاد حقوق بازنشستگی: تفاوت بین دارایی‌ها و بدهی‌ها.
• هزینهٔ معامله: هزینه‌های حاصل از خرید یا فروش دارایی‌ها، شامل کارمزدها.

شرکت‌ها و نهادهای مرتبط با بازار سرمایه و شرکت‌های سرمایه‌گذاری و هلدینگ‌ها به متخصصانی نیاز دارند که مسئولیت‌ مدیریت سرمایه‌گذاری را به آنها بسپارند. دورهٔ آموزش مبانی مدیریت سرمایه‌گذاری در بورس از دوره‌های عمومی دپارتمان علوم مالی و حسابداری مجتمع فنی تهران است. این دوره طی ۲۱ ساعت آموزش فراگیران را با مفاهیم بازار سرمایه، ارکان نظارتی بازار سرمایه، بستر معاملات، شاخص‌های این بازار، تابلوخوانی و مقدمات تحلیل بنیادی و تکنیکال آشنا می‌کند.

در دنیای کسب‌وکار امروز، تحصیلات دانشگاهی برای حفظ ارزش شما به‌عنوان نیروی کار بااستعداد و کارآمد کافی نیستند. برای‌ اینکه مزیت رقابتی شخصی خود را حفظ کنید، باید بر آموزش مستمر و مادام‌العمر خود سرمایه‌گذاری کنید. خانواده بزرگ مجتمع فنی تهران هرساله به هزاران نفر کمک می‌کند تا در مسیر شغلی خود پیشرفت کنند.

اگر شاغل هستید و وقت ندارید در دوره‌های آموزشی حضوری شرکت کنید، مجتمع فنی تهران گزینه‌هایی عالی برای آموزش مجازی، آنلاین، آفلاین و ترکیبی ارائه می‌دهد. با شرکت در دوره‌های کوتاه‌مدت مجتمع فنی تهران و دریافت مدارک معتبر و بین‌المللی می‌توانید با اعتماد به نفس مسیر ترقی را طی کنید و در سازمان خود به مهره‌ای ارزشمند تبدیل شود.

نویسنده: سیمون آی. فلین

مترجم: بهناز دهکردی

منبع: EBSCO

پرسش‌های متداول

مدیریت سرمایه‌گذاری چیست؟

مدیریت سرمایه‌گذاری، که مدیریت پول و مدیریت دارایی نیز نامیده می‌شود، به فرآیند تحلیل سرمایه‌گذاری اشاره دارد که شامل مدیریت پرتفوی، بودجه‌بندی، بانک‌داری، برنامه‌ریزی مالیاتی و ارزیابی ریسک سرمایه‌گذاری است. مدیران سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های بازنشستگی، شرکت‌ها، دولت‌ها، مؤسسات، موقوفات، بنیادها و افراد با ارزش خالص بالا کار می‌کنند. مدیران سرمایه‌گذاری از طریق محصولات و خدمات متعدد از جمله تحلیل، تحقیق و مدیریت ریسک به رشد و مدیریت دارایی‌ها کمک می‌کنند. مدیریت سرمایه‌گذاری به دو نوع اصلی تقسیم می‌شود: مدیریت سرمایه‌گذاری فعال و مدیریت سرمایه‌گذاری غیرفعال.

مدیریت سرمایه‌گذاری برای صندوق‌های موقوفه چگونه است؟

شیوه‌های مدیریت سرمایه‌گذاری برای موقوفه‌ها تا حد زیادی با شیوه‌های مورد استفاده در شرکت‌ها متفاوت است. مدیریت صندوق موقوفه بیشتر شبیه مدیریت سرمایه‌گذاری فردی یا خانگی است تا مدیریت سرمایه‌گذاری شرکتی. مدیر سرمایه‌گذاری یک موقوفه، هنگام تصمیم‌گیری در مورد سرمایه‌گذاری، متغیرهایی مانند هدایای پیش‌بینی‌شده، ارث، سرمایه‌گذاری‌های در سایه و هزینهٔ عملیات را در نظر می‌گیرد.

تصمیمات سرمایه‌گذاری موقوفه‌ها معمولاً از دستورالعمل‌های سرمایه‌گذاری تدوین و تصویب‌شده توسط هیئت‌مدیره پیروی می‌کنند. پرتفوی‌های صندوق‌های وقفی عموماً شامل درصدی اختصاص‌یافته به سهام، درصدی اختصاص‌یافته به محصولات سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت و درصدی اختصاص‌یافته به سرمایه‌گذاری‌های جایگزین از جمله املاک و مستغلات یا صندوق‌های پوشش ریسک هستند.

شرکت سرمایه‌گذاری چه تعریفی دارد؟

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده، شرکت‌های سرمایه‌گذاری را این‌گونه  تعریف می‌کند:

• شرکت‌های که عمدتاً در تجارت سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری مجدد یا تجارت اوراق بهادار فعال هستند.
• شرکت‌های که در تجارت و صدور گواهی‌های مبلغ اسمی از نوع اقساطی فعال هستند.
• شرکت‌های که در تجارت سرمایه‌گذاری، سرمایه‌گذاری مجدد، مالکیت، نگهداری یا معامله اوراق بهادار فعال هستند یا پیشنهاد مشارکت در آن را دارند.
• شرکت‌های که اوراق بهادار سرمایه‌گذاری با ارزشی بیش از ۴۰ درصد از ارزش کل دارایی‌های شرکت را به‌صورت غیرتلفیقی در اختیار دارند یا پیشنهاد خرید آن را دارند.

انواع شرکت‌های سرمایه‌گذاری کدام‌اند؟

کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده شرکت‌های سرمایه‌گذاری را به سه دسته اصلی تقسیم می‌کند.

• شرکت گواهی مبلغ اسمی به یک شرکت سرمایه‌گذاری گفته می‌شود که در زمینه صدور گواهی‌های مبلغ اسمی از نوع اقساطی فعالیت می‌کند.
• صندوق سرمایه‌گذاری واحد، طبق گفتهٔ کمیسیون بورس و اوراق بهادار، به یک شرکت سرمایه‌گذاری اشاره دارد که تحت یک قرارداد امانی، قرارداد امانت یا نمایندگی یا روش مشابه سازماندهی شده است؛ هیئت مدیره ندارد؛ و فقط اوراق بهادار قابل بازخرید منتشر می‌کند که هر یک نشان‌دهندهٔ سهم تقسیم‌نشده در یک واحد از اوراق بهادار مشخص است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری واحد شامل صندوق رأی نیستند.
• شرکت مدیریت به هر شرکت سرمایه‌گذاری غیر از شرکت گواهی مبلغ اسمی یا صندوق سرمایه‌گذاری واحد اطلاق می‌شود.