کاربردهای متاورس در آموزش

آیا آموزش‌های متاورس در حال حاضر در دسترس و مقرون‌به‌صرفه هستند یا خیر؟

چکیده

متاورس پتانسیل‌‌های وسوسه‌انگیز زیادی دارد، اما آیا استفاده از آن در آموزش نیز سودمند است یا خیر؟ مربیان و مسئولان آموزشی با سیستم‌های  کهنه دست به گریبان هستند. آیا ممکن است که متاورس بتواند مزایایی برای این افراد داشته باشند، بدون اینکه لازم باشد سیستم‌های خود را ارتقا دهند و برای این کار هزینه صرف کنند؟

اکنون علاوه بر هزینه، وزن و پیچیدگی این ابزارها، استفاده آسان از آنها و نحوه تنظیم آنها برای کاربران در کاربرد وسیع نوعی مشکل محسوب می‌شود. اما در نهایت سیستم‌‌های واقعیت مجازی سبک‌تر، کار کردن با آنها ساده‌تر و شیوه‌‌های درک حرکت دست و سر در آنها بهتر و قوی‌تر خواهد شد. در آینده فناوری متاورس نه‌تنها برای استفاده راحت‌تر خواهد شد، بلکه می‌تواند برای تعداد بیشتری از فراگیران در دسترس قرار گیرد. کاربردهای خاص واقعیت مجازی باورنکردنی هستند و مزایای بسیاری برای مراکز آموزشی دارند.(دپارتمان فناوری اطلاعات)

متاورس در آموزش

مارک زاکربرگ در سال گذشته گامی طلایی به سمت متاورس برداشت. او شرکتی را معرفی کرد که مأموریت خود را به اشتراک گذاشتن دنیا‌‌های سه‌بعدی دیجیتالی قرار داده است که تجربه کاربری در آنها همه‌جانبه و شبیه زندگی واقعی است.

ویدیوهای مربوط به این فناوری، انتظاراتی را در ما به وجود می‌آورند که ممکن است تا چند سال آینده برآورده نشوند. اما در این مدت، مربیان و معلمان در سطح جهانی در تلاش هستند از متاورس برای رفع کمبودها و شکاف آموزشی در تحصیلات دانش‌آموزان و دانشجویان استفاده کنند و دانش خود را توسعه دهد.

در دوران همه‌گیری ویروس کرونا در حوزه آموزش مشکلاتی به وجود آمد. دانشگاه‌‌ها با کاهش میزان ثبت‌نام مواجه شدند و زمان کافی برای تأمین منابع مالی و اطلاعاتی برای ارزیابی و آموزش به نیروهای موجود خود درباره ابزارهای فناوری را نداشتند.

متاورس در حوزه آموزش تأثیر خود را از طریق ایجاد دسترسی بیشتر به محتواهای آموزشی، کاهش هزینه‌‌های آموزشی، حجم کار کمتر، افزایش مشارکت، بهبود نتایج و خروجی‌‌های آموزشی و حتی کاهش نرخ ترک دوره آموزشی نشان می‌دهد.

همچنین متاورس می‌تواند مفهوم دانشگاه‌‌های آنلاین را گسترش دهد و به دانشجویان دسترسی نامحدود و گواهینامه‌‌های دیجیتال معتبر ارائه دهد که با نیازمندی‌های درسی و تحصیلی نواحی مختلف هماهنگ باشد و دانشگاه‌‌های مهم در سراسر دنیا این مدارک را معتبر بشمارد.

متاورس پتانسیل‌‌های وسوسه‌انگیز زیادی دارد، اما آیا استفاده از آن در آموزش نیز سودمند است یا خیر؟ مربیان و مسئولان آموزشی با سیستم‌های  کهنه دست به گریبان هستند. آیا ممکن است که متاورس بتواند مزایایی برای این افراد داشته باشند، بدون اینکه لازم باشد سیستم‌های خود را ارتقا دهند و برای این کار هزینه صرف کنند؟

من باور دارم که این امر اکنون نیز ممکن است. هرچند پیش از آغاز به تجربه در دنیای مجازی، چند نکته را باید در نظر گرفت.

بر چه موانعی باید غلبه کنیم؟

واقعیت مجازی و فراگیر امکانات بسیار زیادی در اختیار ما قرار می‌دهد، اما موانعی در استفاده از این فناوری وجود دارد، به‌خصوص در مورد هزینه و راحتی استفاده. این فناوری‌ها جزئیات زیاد دارند و هزینه قابل ملاحظه‌ نرم‌افزار‌‌های واقعیت مجازی، هدست‌‌ها و عینک‌‌های آن همچنان برای مؤسساتی که بودجه محدودی دارند، گران‌قیمت است.

همچنین این ابزار‌‌ها سنگین هستند و باعث بیماری‌‌های حرکتی در بسیاری از کاربران می‌شوند. غیرمحتمل است که فراگیران یا دانشجویان این ابزارها را در خانه داشته باشند و این امر باعث می‌شود که استفاده از این ابزارها به انجام تکالیف در مدرسه محدود شود و این محدودیت، فواید سیستم‌های شبیه‌سازی برای آموزش تکمیلی و مستقل فرد را کاهش می‌دهد.

علاوه بر هزینه، وزن و پیچیدگی این ابزارها، استفاده آسان از آنها و نحوه تنظیم آنها برای کاربران در کاربرد وسیع نوعی مشکل محسوب می‌شود. مدیریت و نگهداری چندین هدست واقعیت مجازی کار آسانی نیست، حتی اگر فقط قرار باشد همیشه آنها را شارژ نگه دارید و همزمان دستورالعمل‌ها و تنظیمات شخصی برای هر دستگاه را اعمال کنید.

اما در نهایت سیستم‌‌های واقعیت مجازی سبک‌تر، کار کردن با آنها ساده‌تر و شیوه‌‌های درک حرکت دست و سر در آنها بهتر و قوی‌تر خواهد شد تا حساسیت آنها بالا برود. حتی در چند ساله آینده این هدست‌ها ممکن است به قیمت زیر ۱۰۰ دلار برسند. شاید کاهش هزینه ورودی به دلیل اعمال نفوذ برند‌‌های کنونی گوشی‌‌های هوشمند بر قیمت آنها تأثیر بگذارد.

فناوری متاورس نه‌تنها برای استفاده راحت‌تر خواهد شد، بلکه می‌تواند برای تعداد بیشتری از فراگیران در دسترس قرار گیرد. کاربردهای خاص واقعیت مجازی باورنکردنی هستند و مزایای بسیاری ارائه می‌دهد.

اگر نهادهای آموزشی منابع مالی تهیه هدست‌‌های واقعیت مجازی را داشته باشند و بتوانند آزمایشگاه‌‌های شبیه‌سازی را برای فراگیران فراهم کنند، این فراگیران می‌توانند در سناریو‌‌ها و داستان‌‌های واقعی با هم تعامل و همکاری کنند و اگر این ابزارها وجود نداشتند، چنین همکاری و تعامل چالش‌برانگیز، بسیار گران‌قیمت یا کاملاً خطرناک می‌شد.

این نوع آموزش پیشرفته مخصوص مراکزی است که می‌توانند ارزشی مهم بیافریند و مثلاً همدلی، تصمیم‌گیری و سایر مهارت‌های اجتماعی مهم را به پرستاران یا کسانی که در شغل مراقبت‌‌های بهداشتی مشغول به کار هستند، یا به مدیران و رهبران آموزش دهند.

اما هدست‌های واقعیت مجازی تنها راه دسترسی به فضاهای سه‌بعدی شبیه‌سازی‌شده در متاورس نیستند و احتمالاً در طولانی‌مدت این راه حل‌‌ کنار گذاشته خواهد شد. در حال حاضر ابزارهایی وجود دارند که به‌عنوان یک پل بین سیستم‌‌های سنتی و سیستم‌های آرمانی متاورس عمل می‌کنند و امکان می‌دهند تجربه‌ای همه‌جانبه و غنی از جهان شبیه‌سازی‌شده به کاربران در دسکتاپ، لپ‌تاپ، تبلت یا گوشی تلفن همراه معمولی آنها منتقل شود.

این شبیه‌سازی‌‌های سه‌بعدی در محیط‌‌های دوبعدی و از طریق ابزارهایی که در همه مدارس و در اختیار همه فراگیران قرار دارند، امکان می‌دهند اتفاقات تاریخی را بازسازی کنید،‌ عناصر هندسی را به تصویر بکشید، آزمایش‌‌های فیزیک را انجام دهید، سیاره‌‌ها را بررسی کنید و یک آزمایشگاه شیمی مقرون‌به‌صرفه و ایمن بسازید.

حتی نیل استفنسون (Neal Stephenson) که برای اولین بار اصطلاح متاورس را در سال ۱۹۹۹ در رمان خود به نام «تصادف برفی» مطرح کرد، متوجه است که سخت‌افزار‌‌هایی که مبتنی بر واقعیت مجازی هستند، چندان ضرورتی ندارند. او اخیراً توییت کرده است که: «به لطف افزایش پلتفرم‌‌های بازی‌‌های ویدیوی مانند ماین‌کرافت، میلیون‌‌ها نفر در حال حاضر با پیمایش فضاهای سه‌بعدی در صفحه دو‌بعدی مشکلی ندارند و می‌توانند این کار را به‌راحتی انجام دهند.»

وی پیش‌بینی می‌کند که در آینده بسیاری از محتوا‌‌های متاورس برای صفحه‌‌ها دو‌بعدی طراحی می‌شوند که در بازار وجود دارند. البته همچنان فرصت رشد هدست‌‌های مقرون‌به‌صرفه در آینده فراهم است.

بازاندیشی درباره کاربرد متاورس در آموزش

پیش از آنکه خود را در متاورس غرق کنید، پرسش‌‌هایی هست که مربیان و مسئولان آموزشی باید از خود بپرسند تا مطمئن شوند سرمایه‌گذاری در شبیه‌سازی‌‌های همه‌جانبه در امر آموزش کار درستی است یا خیر. باید از خود پرسش‌‌های زیر را بپرسید:

·      با این کار چه خلاء آموزشی را پر می‌کنید؟

موضوعاتی که در حوزه آموزشی شما از همه دشوار‌تر، پرهزینه‌تر و از نظر فیزیکی خطرناک‌تر هستند کدام‌اند؟ موضوعات چالش‌برانگیز برای دانشجویان کدام‌اند؟ کدام موضوعات درسی برای اینکه نتیجه‌بخش باشند به زمان بیشتری نیاز دارند؟ مجازی‌سازی این تجربه‌‌ها و ساختن شبیه‌ساز‌‌هایی مانند متاورس می‌تواند در این بخش‌های آموزشی سودمند و به‌صرفه باشد.

·      متاورس چه مزایایی برای فراگیران دارد؟

فضاهای آموزش مجازی به شیوه‌‌های مختلف برای فراگیران مفیدند. فراگیرانی که با یک مفهوم خاص دچار چالش هستند، اغلب در فضاهای شبیه‌سازی‌شده و بازی‌مانند بهتر از سایر فراگیران می‌توانند یاد بگیرند.

نظریه بار شناختی نشان می‌دهد که ورود به تجربه همه‌جانبه باید به‌سادگی فشار یک دکمه باشد. ابزار‌‌هایی که نیروهای آموزشی را تحلیل می‌برند و برای نصب آنها نیاز به زمان زیاد و فعالیت‌های متفرقه است، خود به یک عامل حواس‌پرتی تبدیل می‌شوند. مثلاً راه‌اندازی یک کنترلر واقعیت مجازی برای یک آزمایش کوتاه، ممکن است کل کلاس را ده دقیقه مشغول کرده و موضوع را برای همه مبهم‌تر کند.

·      به چه نوع سخت‌افزارهایی نیاز است؟

فناوری واقعیت مجازی نیاز به محاسبات سنگین دارد. با این حال، شبیه‌ساز‌‌های سه‌بعدی و همه‌جانبه را می‌توان بهینه کرد تا در دستگاههای ضعیف‌تر نیز کار کنند و به این ترتیب محدوده وسیع‌تری از فراگیران را تحت پوشش قرار دهند، تا آنها نیز با شرایط برابر به این امکانات دسترسی داشته باشند. این شبیه‌سازی‌‌ها باید به‌سادگی نصب و اجرا شوند و با کل سیستمی که فراگیران، مربیان و مؤسسات آموزشی در حال حاضر از آنها استفاده می‌کنند، هماهنگ باشند.

·      چه نوع حمایتی مورد نیاز است؟

معلمان و مربیان به دلیل مسئولیت آموزشی خود، زمان اندکی برای هماهنگ شدن با این فناوری‌ها دارند. پس هرچه استفاده از این سیستم‌‌ها ساده‌تر و استاندارد‌تر باشد، تجربه مجازی فراگیران و مربیان بهتر خواهد بود. شبیه‌سازی مبتنی بر مرورگر، نیاز به نصب و دردسرهای بخش آی.تی. را از بین می‌برد. همچنین پلتفرم‌‌های شبیه‌سازی باید با سیستم‌‌های مدیریت آموزش فعلی هماهنگ باشند.

توصیه نهایی در مورد استفاده از متاورس در آموزش

صاحب‌نظران به مسئولان آموزشی و حتی به دولت‌ها توصیه می‌کنند که از ابتکاراتی که در شرکت‌های پیشرو برای ایجاد زیرساخت‌‌های مدارس مجازی و استفاده از متاورس برای دسترسی بهتر فراهم شده است الگو بگیرد. اما آنها باید این ایده‌‌ها را بررسی کنند و بسته به هدف خاص هر مجموعه، مورد استفاده قرار دهند.

تمرکز آنها باید بر ایجاد امکان دسترسی برابر باشد، نه عرضه ابزارهای گران‌قیمت. مدارسی که بتوانند فناوری متاورس را به‌مرور و به شیوه‌‌ای مقرون‌به‌صرفه به فراگیران خود ارائه دهند، بیشتر از سازمان‌‌هایی که می‌خواهند گام‌‌های بزرگ، ناگهانی و اساسی بردارند، در این حوزه موفق خواهند بود.

جمع‌بندی

مربیان و معلمان در سطح جهانی در تلاش هستند از متاورس برای رفع کمبودها و شکاف آموزشی در تحصیلات دانش‌آموزان و دانشجویان استفاده کنند و دانش خود را توسعه دهد. متاورس در حوزه آموزش تأثیر خود را از طریق ایجاد دسترسی بیشتر به محتواهای آموزشی، کاهش هزینه‌‌های آموزشی، حجم کار کمتر، افزایش مشارکت، بهبود نتایج و خروجی‌‌های آموزشی و حتی کاهش نرخ ترک دوره آموزشی نشان می‌دهد.

همچنین متاورس می‌تواند مفهوم دانشگاه‌‌های آنلاین را گسترش دهد و به دانشجویان دسترسی نامحدود و گواهینامه‌‌های دیجیتال معتبر ارائه دهد که با نیازمندی‌های درسی و تحصیلی نواحی مختلف هماهنگ باشد و دانشگاه‌‌های مهم در سراسر دنیا این مدارک را معتبر بشمارد. نظر شما در مورد کاربردهای متاورس در آموزش مجازی چیست؟ نظر خود را با ما در میان بگذارید.

نویسنده: مایکل جنسن (Michael Jensen) مبتکر، استاد دانشگاه و مدیرعامل شرکت لبستر

مترجم: بهناز دهکردی

منبع: Forbes

به خانواده بزرگی بپیوندید که هرساله با طی کردن دوره‌های مجتمع فنی تهران، مسیر کسب درآمد و تحول‌آفرینی را برای خود هموار کرده‌اند. مجتمع فنی تهران دریچه ورود آسان به بازار کار است. با شرکت در دوره‌های کوتاه‌مدت مجتمع فنی تهران و دریافت مدارک معتبر و بین‌المللی می‌توانید با اعتماد به نفس وارد بازار کار شوید و به‌سرعت به درآمد مطمئن برسید.