متاورس در حوزه آموزش

کوانگ هیونگ لی می‌گوید دانشگاه‌هایی که به بهترین شکل به زیرساخت‌های دیجیتالی مجهز بوده و منابع انسانی کارآمد داشته باشند، رهبران آینده دنیای آموزش خواهند بود، فارغ از اینکه در کجای دنیای باشند.

ناگفته پیداست که همه‌گیری بیماری کوید ۱۹ خسارات فراوانی به بخش آموزش وارد کرده است و تقریباً ۱.۶ میلیارد دانش‌آموز در ۱۹۲ کشور جهان یا در واقع ۹۱ درصد از جمعیت دانش‌آموزی جهان در این دوران دچار اختلال در امر آموزش شده‌اند.

            همان‌طور که همه می‌دانیم، این اختلال باعث شد که آموزش آنلاین به‌سرعت به‌عنوان یک پلتفرم جدید و مهم ظهور کند. با این حال تقریباً ۲۹ درصد جوانان در سراسر جهان، یعنی حدود ۳۶۴ میلیون نفر به اتصال اینترنت دسترسی ندارند. از بسیاری جهات شکاف دیجیتالی در دنیای امروز گسترده‌تر از هر زمان دیگری است.

مجتمع فنی تهران

            با این حال ما این فرصت را داریم که با ادغام فناوری‌های نوظهور، در آینده بتوانیم فعالیت‌های آنلاین را به بخشی جدایی‌ناپذیر از فرایند آموزش تبدیل کنیم. این امر از نظر تئوری باید به دستیابی به راه حل‌های آموزشی فراگیرتر و خلاقانه‌تر منجر شود.

            امروزه سراسر جهان دستخوش آزمونی بزرگ در حوزه آموزش است و ما در مؤسسه علوم و فناوری کره جنوبی (KAIST) به این نتیجه رسیده‌ایم که آموزش تلفیقی برای دانش‌آموزان بسیار مؤثر بوده است. این نوع آموزش کمبودهای همیشگی این حوزه و نحوه آموزش یک‌طرفه و مبتنی بر معلم را برای دانش‌آموزان جبران کرده و این امکان را فراهم آورده است که یک مدل آموزشی را اجرا کنیم که در آن یادگیرنده در مرکز توجه قرار دارد.

            این مدل برای ما فرصت بزرگی فراهم کرده است که خلاقیت دانش‌آموزان را فعال کرده و آنها را به مشارکت وادار کنیم. آموزش متناسب با سطح علمی هر فرد نه تنها به یادگیری بهتر کمک می‌کند، توانایی فراگیران را در استفاده از مطالبی که یاد گرفته‌اند افزایش می‌دهد.

            یک نظرسنجی که اخیراً در کرده جنوبی انجام شد، نشان می‌دهد که ۹۶ درصد از شهروندان سئول بر این باورند که همه‌گیری باعث افزایش شکاف آموزشی شده است، اما ۷۴ درصد آنها گفته‌اند که مدارس باید روش آموزش تلفیقی را با برگزاری کلاس‌های از راه دور و همزمان با کلاس‌های حضوری در پیش بگیرند. بازخورد دانش‌آموزان مؤسسه ما در مورد کلاس‌های آنلاین باعث شد به تصویری کلی دست پیدا کنیم از سیاست‌هایی که باید در آینده در پیش بگیریم.

            از ماه مارس ۲۰۲۱ ما ۶۰ درصد از کلاس‌های همزمان و آنلاین خود را از طریق پلتفرم زوم (Zoom) و ۴۰ درصد را از طریق سیستم مدیریت یادگیری (learning management system) با ویدیوهای ضبط‌شده ارائه کرده‌ایم. دانش‌آموزان ما از کلاس‌های آنلاین همزمان راضی بودند که در آنها می‌توانستند به‌طور مستقیم با استاد در تعامل باشند.

            شیوه آموزش تلفیقی که ترکیبی از محتواهای همزمان و از پیش ضبط‌شده است نیز بسیار رضایت‌بخش ارزیابی شد. اما مشکل ما برگزرای کلاس‌های آزمایشگاهی از طریق پلتفرم زوم بود. فراگیران از تجربه یادگیری منفعل و غیرمستقیم خود در این کلاس‌ها ابراز نارضایتی کردند.

            توسعه ابزارها و فناوری‌های آنلاین که بتوانند آزمایش‌های علمی، ساخت نمونه‌های اولیه در رشته‌های مهندسی و سایر فعالیت‌های دستی و عملی را از راه دور امکان‌پذیر کنند، همچنان یک چالش جدی است. با این حال می‌توان با استفاده از فناوری‌های مکمل مانند واقعیت مجازی، واقعیت افزوده، فناوری تشخیص تصویر و ردیابی حرکت چشم، تاحدی به این مشکلات غلبه کرد.

مجتمع فنی تهران

            موانع موجود بر سر راه دسترسی به این تجربیات مجازی پیچیده و در عین حال گسترده هستند، اما راه حل‌هایی وجود دارد که می‌توانیم به کمک آنها این موانع را در سطح جهانی از میان برداریم و امید به رشد فراگیر را تقویت کنیم.

            برای نمونه، پردیس مجازی Kenya-KAIST تا سپتامبر سال ۲۰۲۳ در کنزا تکنوپولیس (Konza Technopolis) واقع در ۶۰ کیلومتری نایروبی افتتاح خواهد شد و این تجربه آموزشی مجازی به واقعیت خواهد پیوست. هدف این پردیس مجازی فراتر رفتن از آموزش آنلاین و ساختن یک «متاورس» (metaverse) یا «فراجهان» است که به برگزرای کلاس‌ها و ارائه تجربه یادگیری فراگیر کمک خواهد کرد و در آن انجام طیف وسیعی از فعالیت‌های دانشگاهی با استفاده از آخرین فناوری‌های دیجیتال امکان‌پذیر خواهد شد.

            ما پس از مطالعه و امکان‌سنجی این پردیس مجازی که پنج سال پیش انجام شد، برگزاری دوره‌ آموزش Mooc را برنامه‌ریزی کردیم که توسط اساتید مؤسسه KAIST تدریس می‌شد. استفاده از محتواهای آنلاین در این فضا به پر کردن شکاف آموزشی بین این دو مؤسسه کمک خواهد کرد و از سوی دیگر، نیاز به رفت و آمد اساتید و دانشجویان در مسافت طولانی بین پایتخت و پردیس را از بین خواهد برد.

اگرچه انتظار می‌رود دانشجویان در پردیس دانشگاه ساکن شوند، آنها اغلب در فعالیت‌های دیگری نیز در شهر نایروبی مشغول هستند و می‌خواهند بتوانند هر کجا که هستند در کلاس‌ها شرکت کنند. از آنجایی که انتخاب و استخدام یک گروه توانمند از اعضای هیئت علمی زمان‌بر بود، در نهایت احساس می‌کنیم استفاده از پلتفرم‌های کلاس آنلاین برای ارائه تجربه آموزشی استاندارد و باکیفیت مؤثرتر است.

فرض بر این است که انطباق سریع با آموزش آنلاین بر شمار دانشجویان بین‌المللی دانشگاه‌ها اثر می‌گذارد و منجر به کاهش درآمد دانشگاه خواهد شد. با این حال، انتظار داریم دانشجویان دانشگاهی را انتخاب کنند که در کنار تجربیات آکادمیک در سطح جهانی، بتواند تجربه فضای متاورس به شیوه متنوع و تعاملی را برای آنها فراهم کند. اکنون زمان آن فرا رسیده است که در برنامه‌های درسی و زیرساخت‌های آموزشی بازنگری کنیم تا با دنیای متاورس هماهنگ شوند. دیگر نمی‌توانیم به گذشته بازگردیم و باید به جلو حرکت کنیم.

اکنون دانشگاه‌ها در سراسر جهان در یک خط شروع مشترک ایستاده‌اند. آنها باید خلاقانه عمل کنند و پیشگام اجرای روش‌ها، اتخاذ رویکردها و استفاده از ابزارهای جدیدی باشند که انجام همه فعالیت‌های دانشگاهی و آموزشی را به‌صورت آنلاین امکان‌پذیر کنند. دانشگاه‌ها باید متاورس یا فراجهان ویژه خود را بسازند تا بتوانند تعاملات انسانی و تجربیات متنوع در حوزه فناوری را به دانشجویان ارائه دهند که خلاقیت آنها را تقویت می‌کنند و مشارکت آنها را بر می‌انگیزند.

دانشگاه‌هایی که به بهترین شکل به زیرساخت‌های دیجیتالی مجهز هستند و منابع انسانی کارآمد دارند، رهبران جدید حوزه آموزش در آینده خواهند بود، فارغ از اینکه کجای دنیا باشند.

آموزش موفق نیاز به حمایت کامل جامعه و دسترسی برابر به فرصت‌ها دارد. از پیشرفت‌های فناوری باید به نفع همه استفاده شود. برای این منظور، بخش‌های خصوصی و دولتی باید برای ایجاد فرصت‌های یادگیری فراگیر و تقویت انعطاف‌پذیری جهانی در برابر بیماری کوید ۱۹ یا هر نوع بیماری همه‌گیر دیگر در آینده همکاری کنند. امید ما این است که چنین مسائلی انگیزه ایجاد فناوری‌ها و دانش‌های جدیدی باشند که می‌توانیم از آنها برای تغییر و بهبود روش‌های آموزشی استفاده کنیم.

نویسنده: Kwang Hyung Lee، رئیس مؤسسه علوم و فناوری کره جنوبی

منبع: timeshighereducation

مترجم: بهناز دهکردی